Ռուսական ապրելաձի և պայքարի հին ալգորիթմը մնում է ուժի մեջ

Սիրիական հակամարտությանը Ռուսաստանի անսպասելի խառնվելուց հետո բոլորը և, առաջին հերթին, Թուրքիան, տեսան, որ ռուսական ապրելաձի և պայքարի հին ալգորիթմը մնում է ուժի մեջ։

Պատմությունը ցույց է տվել, որ սովորաբար, ռուսների մոտ անպատրաստության և անկազմակերպության նախնական շրջանին հետևում են պայքարի ավելի ու ավելի կատարելագործված ձևեր ու մոտեցումներ, որոնք, ի վերջո, ապահովում են նրանց համար գլոբալ ռազմական հաղթանակ։

Ըստ որում, գոյաբանական պայքարին նախորդող շրջանում և դրա սկզբնամասում ռուսների պահվածքը թյուրիմացության մեջ է գցում նրա թշնամիներին, ենթադրել տալով նրանց, որ նման անկազմակերպ ուժին կարելի է հեշտությամբ հաղթել։

Այդպես եղել է բազմիցս և դա, ինչպես ցույց է տալիս իրադարձությունների ընթացքը, կրկնվում է ուկրաինական դեպքում։

Դա էր պատճառը, որ Թուրքիան, այդքան բանը հասկանալով, ռուս-ուկրաինական հակամարտության սկզբում, համոզված լինելով, որ Ռուսաստանը վերջիվերջո հաղթելու է, նախաձեռնեց հակամարտ կողմերի ստամբուլյան հանդիպումը։

Թուրքիայի մոտիվացիան այս դեպքում շատ պարզ էր, քանի որ նա Սիրիայի փորձով համոզված էր, որը բերեց Ռուսաստանի հեղինակության անսպասելի աճի, նույնը կրկնվելու է նաև ուկրաինական դեպքում։

Մի բան, որը բոլորովին ձեռնտու չէր իրեն և ձեռնտու էր հակամարտության դադարեցումը։

Բայց, ինչպես ցույց տվեց իրադարձությունների հետագա ընթացքը, հակամարտության սառեցումը ձեռնտու չէր ուրիշներին, որոնց համար Թուրքիայի շահը ոչինչ էր։

Պավել Բարսեղյան

Մեկնաբանություններ